Korah peraşası tam olarak bir ‘mahloket/tartışma veya kavga’ durumunda nasıl olmamız gerektiğini anlatır. Pirke Avot Tanrı adına yapılan tartışmalarda her zaman taraf olmamız gerektiğini savunur. Çünkü bu tartışmaların sonu son derece olumludur. İllel ve Şamay arasındaki tartışmalar gibi amaç Tora’daki soru işaretlerinin cevaplarını bulabilmektir. Ancak söz konusu olan Tanrı adına olmayan tartışma ve münakaşa olduğunda bundan uzaklaşmak veya uzakta durmak Pirke Avot tarafından tavsiye edilir. Zira bu tartışmaların sonunun hiç de iyi olmadığı Korah bahsinden de anlaşılır.
İsyanın başlarında kendisine karşı çıkan iki lider Datan ve Aviram’a Moşe tarafından bir görüşme isteği iletilir. Amaç sorunu konuşup bir çözüm bulmaktır. Moşe barışmayı savunmaktadır. Her koşulda Bene Yisrael’in hayatını Mısır’dan beri zorlaştırmayı amaç edinen Datan ve Aviram bu isteğe olumsuz yanıt verirler ve görüşmeye gitmeyeceklerini bildirirler.
Midraş, Datan ve Aviram’ın tepkisi hakkında şaşırtıcı bir şeyler söyler. “Sonumuz Gehinam ve bu yüzden sonsuza dek cezalandırılacak olsak bile, bu savaşı bitirmeyeceğiz. Hiçbir şey umurumuzda değil.” Bu sözler Datan ve Aviram tarafından Moşe’ye söylenmiştir.
Midraş’ın yaklaşımında aslında bir noktada Datan ve Aviram’ın hata yaptıklarını kabul ettiklerini görme şansımız da vardır. Bu iki kişi Moşe’nin liderliğinin kibir ve gurur barındırmadığını görmüşlerdir. Ancak kendileri açısından durumun artık umutsuz olduğunu gördüklerinden mücadeleden geri dönmemek uğruna yok olmayı tercih etmişlerdir.
Rabiler kavgayı bir barajda olan çatlağa benzetir. Bir kez bir çatlak olduğunda, su, sonunda tüm baraj parçalanana kadar içinden akmaya başlar ve yıkıcı bir sel meydana gelir. Aynı şey kavga için de geçerlidir. Bir insan bir kavgaya taraf olduğunda ne yazık ki karakter gereği sonuna kadar bunu götürmek zorunda hisseder.
Rabiler gereksiz tartışmaların ve kavgaların yıkıcı olmasının nedenini buna bağlarlar. Olayı bir tartışmadan çok savaş gibi gördüklerinden bunu kazanmak için her şeyi yaparlar. Ancak ne yazık ki kavgalar genellikle iyi sonlanmaz.
İzmir’in büyük rabilerinden Rabi Hayim Palaçi (Z’Ts’K’L’) sonu hayatları mahvetmeyen bir kavga görmediğini yazar. Rav Hayim Shmulevitz, en büyük sınav ve zorluklara dayanabilen akademiler gördüğünü yazıyor. Rabi’ye göre yeşivada bir kavga başladığında, her zaman o yeşivayı mahvetmiştir.
Korah isyanının trajik bir şekilde son bulmasının sebebi budur. Tanrı kavgadan, mahloket dediğimiz tartışmalardan daha yıkıcı bir şey olmadığını göstermek için sıra dışı bir durumu gerçekleştirir. Toprak yarılarak isyancıları Gehinom’a canlı bir şekilde indirir. Yapılması gereken barajdaki çatlağı oluşturmamaktır.
İncitici bir şey duyduğumuzda, onaylamadığımız ya da katılmadığımız bir şey olduğunda, bunu bir kavgaya dönüştürmeden önce çok dikkatli düşünmemiz gerekir. Çoğu zaman, durum kavga etmeye değer değildir. İster eşimiz, ister başka bir aile üyesi ya da bir arkadaş olsun, barajdaki çatlağın açılmasına izin vermemek için çok dikkatli olmak gerekir.
Kavga yerine barışın egemen olduğu ortamlarda bulunmak dileğiyle…
